Motel
Er werd hard op de motelkamerdeur gebonsd. Haar schrift viel met een tik op de grond. Verstijfd hield ze zich stil. Ze beet op haar balpen, wachtend op een nieuwe bons, biddend dat die niet zou komen. Toen die een eeuwigheid later toch kwam, beet ze hard. Plastic uitspugend liep ze op haar tenen naar het raam, schoof voorzichtig een paar lamellen aan de kant. Niemand. Ze keek door het spionnetje. Niemand. Haar oogkas kreeg een klap van de deur toen er weer werd gebonsd. Ze deinsde achteruit, beet op haar lip; stukjes plastic. Instinctief controleerde haar hand of de ketting erop zat.

Niet dat zo’n iel metalen kettinkje iemand tegen kon houden, maar toch.
“Mevrouw Sanders?” riep iemand van buiten.
Ze had nog zo duidelijk gezegd tegen de receptie dat ze niet gestoord wilde worden. Ze kroop onder het dekbed, trok het over haar hoofd heen.
“Mevrouw Sanders, politie hier. Kunt u even opendoen?”
Politie! Ze verstopte zich nog dieper onder het dekbed. Als ze stil bleef liggen, zouden ze vanzelf weggaan.
“Mevrouw Sanders, we willen u enkele vragen stellen.” De stem klonk bevelend, ongeduldig.
Ze wisten blijkbaar dat ze binnen was. Hadden ze de lamellen zien bewegen? Ach natuurlijk, de lamp stond nog aan. Stilletjes kwam ze overeind, liep naar de deur. Deed aarzelend de deur op een kier. “Hallo agent.”
“Goedenavond. We zijn op zoek naar een vrouw, rond de 30, donkerbruin haar, goudkleurig montuur, blauwe spijkerbroek.”
De beschrijving paste een paar uur geleden nog precies op haar. Ze hoopte dat de zure lucht van waterstofperoxide niet al te duidelijk was.
“Heeft u het afgelopen uur iemand gezien die aan deze beschrijving voldoet?”
“Nee, niemand,” kon ze naar waarheid antwoorden.
“Is dat uw auto?” Hij wees op een zwarte SUV.
“Nee,” zei ze stellig. Ze had hem gehuurd.
“Wat is de reden van uw bezoek?”
“Zaken.”
“Zaken?”
“Schrijver. Ik ben schrijver. Ik kom hier om me in te leven in mijn karakter. Voor een misdaadroman.” Ze knipperde haar lenzen op hun plek.
“Dank u voor uw tijd, mevrouw. Blijf voorzichtig, en doet u voor niemand open die u niet kent. De verdachte is mogelijk betrokken bij een moordzaak.”
“Zeker, agent. Dank u.” Ze sloot de deur en ging weer op haar bed zitten. Pakte haar schrift van de grond en een nieuwe pen. Ze had een prachtig idee voor een plotwending gekregen.
Eervolle vermelding bij de schrijfwedstrijd van schrijfcoach Kelly Meulenberg van mei 2022. Zie hier voor de uitslag op haar website